5. COVİD-19 SÜRECİNDE EĞİTİM YOKSULLUĞU

EDUCATIONAL POVERTY DURING THE COVID-19 İrem

Özet

Eğitim, kuşakların toplum yaşamında yer almasını sağlayan, bu amaçla gerekli bilgi, birikim ve tecrübenin aktarılmasını içeren bir bilgilenme sürecidir. Eğitim yaşamın her döneminde gerekli sosyal beceri kazandırma işidir. İnsanoğlu eğitimle birlikte yaşamını idame ettirmeyi öğrenir ve toplumsal hayatta yerini alır. Eğitime erişimde yetersizlik ise başta bireyi hem özel yaşamında hem de toplum yaşamında engelleyici bir durum olmakla birlikte, toplumu ise daha derinden etkilemekte, toplumsal geri kalmışlığa sebebiyet vermektedir. Ayrıca, en temel ihtiyaçlardan biri olan eğitimin karşılanamaması, karşılanması sürecindeki eksiklikler ile birlikte yeterli kalitede sağlanamaması durumu eğitim yoksunluğunu ifade eden hem ekonomik hem de sosyal yönü olan bir kavramdır. Eğitim yoksunluğu yalnızca gelişmemiş ve yoksul ülkelerin bir problemi değil, aynı zamanda gelişmekte olan ve gelişmiş ülkelerde de görülen önemli bir sistem sorunudur. Bu bağlamda Türk eğitim sistemi de mevcut yapılanmasında birçok sorun taşımaktadır. Bu sorunlar tek bir nedene bağlı olmayıp eğitim sisteminin kuruluşuyla birlikte ortaya çıkmış, mevcut sistemin yürütülmesinde meydana gelen ve sistemin verimliliğini düşüren sorunlardır. Bu çalışmada 11 Mart 2020 tarihi itibariyle tüm dünyada pandemi ilan edilen Covid-19’un eğitime etkileri göz önüne alınmıştır. Çalışma kapsamı eğitim yoksunluğu ile sınırlandırılmış olup, Covid-19 sürecinde değişen/dönüşen Türk eğitim sisteminin yaşadığı yoksunluk, neden-sonuç ilişkisi içerisinde, aynı zamanda Türk eğitim sisteminin yapısal sorunları da gözetilerek değerlendirilmiştir.